een rollercoaster van emoties met heel veel verbinding
Kleurrijk tentenkamp met sfeer
De atletiekpiste van het Genkse Atlascollege was weer een mooi tentenkamp met kleurrijk versierde tenten, een hoofdpodium en heel wat drank- en eetgelegenheden. De tent van OGWA zag je van mijlenver gehuld in de regenboogkleuren. De nieuwe opstelling van de tenten creëerde een grote openheid, waardoor de verbinding tussen de teams meer dan ooit mogelijk was.
De weersvoorspellingen voorspelden niet veel goeds en we hielden ons hart vast. We zijn ervan overtuigd dat de organisatie van Levensloop Genk een goede band heeft met de weergoden.
Het weer was over het algemeen goed met enkele buitjes. Die buitjes hebben de deelnemers echter niet tegengehouden. Ook OGWA staat op een goed blaadje bij de weergoden. Een regenboog verscheen niet ver van de tent van OGWA. We voelden ons zeer welkom en iemand daarboven heeft dat mooi geregeld voor ons.
Kaarsenceremonie
Het tweede sleutelmoment, de kaarsenceremonie, brak aan. De kaarsenzakjes met mooie tekeningen en emotionele boodschappen van de leerlingen van de Genkse scholen en ver daarbuiten stonden rond de piste. Het licht ging uit en de kaarsjes zorgden vanaf dat moment voor de verlichting van de site van het college.
Het moment liet niemand onberoerd. Het was muisstil. Alle aanwezigen luisterden naar een mooie tekst en mooie muziek. De vorige voorzitter Frans Loos zorgde samen met een zangeres voor de muzikale noot. Hij zong op een bepaald moment ook een lied met een alleszeggende boodschap.
De tweede waterval van tranen was een feit. Op het podium kwamen ook de letters van het woord ‘hoop’ 1 voor 1 gedragen door een vrijwilliger van het evenement, een teamkapitein, een comitélid en een vechter.
Je kon een speld horen vallen. Na dat emotionele moment was het nog niet gedaan. Een stille mars met vooraan de protagonisten van het evenement kwam in beweging en in stilte wandelden ze een rondje op de piste. Het was indrukwekkend om te zien en het was moeilijk om het droog te houden.
De steltenlopers met verlichting maakten het nog indrukwekkender en emotioneler. Een rollercoaster van emoties.
Prijzen aan de meet
De uren op de klok tikten weg en het moment van de waarheid kwam steeds dichterbij. Wat hebben alle inspanningen opgeleverd?
Voor de bekendmaking van het bedrag stond er nog een veiling op het programma. De flashy rode serre, die tijdens het weekend dienst deed als radiostudio van GRK, ging figuurlijk onder de hamer. Een aantal kunstwerken, gesigneerde truitjes van KRC Genk,… gingen ook per opbod de deur uit en de kopers waren zeer vrijgevig. Ze bouwden de spanning op en we gingen naar een climax. Ze hielden de spanning erin tot het laatste moment. Na wat heen-en-weergeloop op het grote podium, kwamen 6 comitéleden met een cijfer op hun rug. We zagen een 9, een 7, een 3, een 1 en tweemaal een 2.
Na een aantal wisselingen zagen we dat alle teams en alle aanwezigen € 217.329,00 hadden opgehaald. Dat is een mooi resultaat en het is nog niet definitief. De teller gaat ongetwijfeld nog de hoogte inschieten.
Men with a mission
Andy en Bert, twee OGWA’tjes, hadden ook dit jaar weer een missie. De afgelopen twee jaar gingen ze de uitdaging aan om 24 uur in beweging te zijn onder de vlag van team Rainbow4Hope om zoveel mogelijk kilometers af te leggen.
Hun motto is ‘One day, one night, one fight’.
1 dag wandelen, 1 nacht wandelen en 1 gevecht tegen de ziekte. De twee OGWA’tjes hebben die mooie mindset. Ze zien maar 24 uur af en ze zijn na een dag weer de oude.
De mensen met kanker zien dag in dag uit af en zijn na 1 dag niet weer de oude. Het stopt bij hen helaas niet.
Twee jaar op rij verliep alles volgens plan en wandelden ze 100 km op 24 uur. Het zag er dit jaar naar uit dat ze weer in hun opzet gingen slagen tot de knie van Andy roet in het eten kwam gooien. Hij is blijven doorzetten tot de pijn ondraaglijk was. Opgeven staat niet in zijn woordenboek. Ze lasten een rustpauze van een uurtje in om er dan weer met de volle moed tegen aan te gaan. Na 1 rondje was het medisch niet meer verantwoord om met een gehavende knie verder te gaan. Met spijt in het hart heeft hij de strijd moeten staken. Hij heeft met een pijnlijke knie alsnog 55 km op 13 uur afgelegd en dat is een topprestatie. Bert is na een tweede rustpauze en een stevig ontbijt verder gegaan en hij heeft uiteindelijk 72 km gewandeld. De teleurstelling was groot over het aantal kilometers. Na 1 dag is de teleurstelling afgenomen en het besef gekomen dat ze met de geleverde prestatie trots mogen zijn.
